Δίπλα στη λέξη πειθαρχία στο λεξικό θα πρέπει τελικά να αναρτηθεί ο χάρτης ή η σημαία της Γερμανίας. Για δεκαετίες η γερμανική πειθαρχία ήταν παράδειγμα προς μίμηση. Ωστόσο, η γερμανική πειθαρχία περιοριζόταν στα στενά όρια των δικών τους συνόρων. Μέχρι που ήρθε η οικονομική κρίση.
Ο γερμανικής έμπνευσης όρος δημοσιονομική πειθαρχία εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι απείθαρχοι τιμωρήθηκαν αυστηρά από τις αγορές αλλά και από την ίδια την Καγκελάριο, η οποία επί μήνες κουνούσε το δάκτυλο για αυτά που δεν είχαν γίνει χωρίς να μας λέει τι θα πρέπει να γίνει και εδώ και πέρα. Και καλύτερα τελικά που δεν είχε αποκαλύψει τις προθέσεις της γιατί όταν τις αποκάλυψε οι Ευρωπαίοι πολίτες αντιλήφθηκαν ότι η γερμανική πειθαρχία πολύ σύντομα θα πάρει σάρκα και οστά και στη δική τους ζωή.
Οικονομικά αναλύοντας αυτή την πολυσυζητημένη και πολυπόθητη πειθαρχία τι να λέμε τα αυτονόητα; Η Γερμανίδα Καγκελάριος έχει ένα δίκιο. Η Ενωμένη Ευρώπη στηρίχτηκε σε κανόνες που τελικά δεν τηρήθηκαν. Όχι όμως μόνο από τους απείθαρχους του Ευρωπαϊκού νότου αλλά και από τον Βορρά. Έλλειμμα και χρέος έχουν χτυπήσει κόκκινο και στο Βερολίνο. Η μόνη διαφορά είναι ότι για να μην τους ζητήσουν τα ρέστα οι Γερμανοί έσπευσαν να σφίξουν το ζωνάρι ακόμα περισσότερο εγκρίνοντας προϋπολογισμό, ο οποίος προβλέπει περιορισμό στις δημόσιες δαπάνες κατά 11 δισ. ευρώ.
Βάσει του προϋπολογισμού, που ενεκρίθη από την κυβέρνηση της Ανγκελα Μέρκελ, οι δημόσιες δαπάνες περιορίζονται κατά 11 δισ. ευρώ ή 3,8% σε σχέση με το 2010, στα 307,4 δισ. ευρώ. Στόχος είναι να μειωθούν περαιτέρω, στα 301 εκατ. ευρώ έως το 2014. Συνολικά οι περικοπές, αλλά και τα προβλεπόμενα μέτρα άντλησης εσόδων για την περίοδο 2011-2014 φτάνουν τα 81,6 δισ. ευρώ. Παράλληλα στόχος της γερμανικής κυβέρνησης είναι να μειωθεί ο δανεισμός της χώρας από 65,2 δισ. ευρώ φέτος στα 57,5 δισ. ευρώ την επόμενη χρονιά.
Η κα. Μέρκελ λοιπόν με αυτό τον τρόπο προσπαθεί να κλείσει τα στόματα ακόμα και του Αμερικανού Προέδρου που θεωρούν αμφιλεγόμενη την πολιτική των δραστικών περικοπών και παράλληλα να δώσει το καλό παράδειγμα στους υπόλοιπους Ευρωπαίους.
Όλα αυτά έχουν μία λογική τουλάχιστον οικονομική. Αυτό που δεν έχει καταλάβει η κ. Μέρκελ ή μάλλον το έχει καταλάβει αλλά κάνει χρήση μόνο εκεί που τη συμφέρει είναι ότι οι οικονομικές πολιτικές θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους και τον κοινωνικό ιστό της κάθε χώρας. Οι Γερμανοί ζουν από τις εξαγωγές τους. Υπάρχουν ακόμα οικονομίες που μπορούν επομένως να στηρίξουν την οικονομία τους ακόμα και αν οι Γερμανοί δεν έχουν να φάνε ή να πληρώσουν τα πάγια τους. Στην περίπτωση για παράδειγμα της χώρας μας, η οικονομία μας ζει από τον τουρισμό της και την εσωτερική κατανάλωση. Μήπως θα μπορούσε η κ. Μέρκελ να μας απαντήσει ποιος θα είναι σε θέση να ξοδέψει και να περιηγηθεί στα τουριστικά θέρετρα όταν ο μισθός συρρικνώνεται; Διότι όταν η αγορά της Ελλάδας θα έχει παγώσει τότε για ποια οικονομία πειθαρχημένη θα μιλάμε; Ή μήπως θα έρθουν οι Γερμανοί τουρίστες που και αυτοί πειθαρχούν και τιμωρούν την Ελλάδα ακυρώνοντας τις διακοπές τους σε έναν τόπο που μέχρι πρότινος έψαχναν απεγνωσμένα για να αγοράσουν σπίτια και περιουσίες προκειμένου να ξεκαλοκαιριάζουν και να ξεκουράζουν το πειθαρχημένο πνεύμα τους;
Επομένως η πειθαρχία είναι πολύ καλή και αρεστή διότι πράγματι δημιουργεί μία οργανωμένη και υγιής κοινωνία με ίσες ευκαιρίες. Ωστόσο, σε περιόδους κρίσης δεν χρειάζεται πειθαρχία αλλά οικονομικές πολιτικές που να ταιριάζουν και να κουμπώνουν στις συνήθειες και στη νοοτροπία του κάθε λαού διότι αυτός είναι που οδηγεί μία οικονομία σε κρίση αλλά ο ίδιος είναι και αυτός που μπορεί να την ανεβάσει στα ουράνια.
