Tου Στεφανου Κασιματη (Εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 15/09/10)
Οταν ετέθη το ζωτικής σημασίας ερώτημα «τι είν’ τούτος;», επί τη θέα του υποψηφίου περιφερειάρχη Αττικής της Ν.Δ. Βασίλη Κικίλια, η απάντηση των αρμοδίων του κόμματος ήταν αφοπλιστική: «Νέος και άφθαρτος». Το καλό είναι ότι είχαν δίκιο. Το κακό όμως είναι ότι ο Β. Κικίλιας δεν δείχνει να είναι τίποτε περισσότερο πέραν των δύο αυτών ιδιοτήτων. Χρειάσθηκαν είκοσι ημέρες ώσπου και στη Ρηγίλλης να καταλάβουν (και μάλιστα από τις δημοσκοπήσεις) αυτό το οποίο για τους περισσότερους άλλους ήταν ορατό διά γυμνού οφθαλμού.
Τώρα, όπως πληροφορούμαι, προσπαθούν εναγωνίως στο επιτελείο του Αντώνη Σαμαρά να διορθώσουν το λάθος. Με ποιον τρόπο; Ενας Θεός το ξέρει. (Το πιθανότερο, πολύ φοβάμαι, είναι να προτιμηθεί ο παραδοσιακός τρόπος: διαπράττοντας, δηλαδή, ένα ακόμη λάθος...) Ωστόσο, μια σκέψη -για να συμβάλω και εγώ στην προσπάθεια- θα ήταν να ορίσουν κάποιον επαρκέστερο στη θέση του αντιπεριφερειάρχη Αθηνών, ώστε να σηκώσει αυτός επάνω του την προεκλογική καμπάνια, όπως κάποτε, λ.χ., το ΠΑΣΟΚ κάλυψε το κενό της συμπαθούς κυρίας Ματσούκα με τον ικανό Σταύρο Λαμπρινίδη. Καλό θα ήταν, εντούτοις, να μην αναληφθεί το εγχείρημα προσωπικώς από τον Αντ. Σαμαρά, καθώς, στην περίπτωση όπου διασωθεί η κατάσταση και η Ν.Δ. έλθει δεύτερη, δεν θα απέκλεια ο Β. Κικίλιας να αποδώσει το επίτευγμα στη δική του συμβολή και... να διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος!
Το παρήγορο, πάντως, για τη Νέα Δημοκρατία είναι ότι κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αφθαρσία του Β. Κικίλια. Διότι όταν δεν έχεις τίποτε για να φθαρεί με τη χρήση, παραμένεις άφθαρτος ούτως ή άλλως...
Το κυνήγι της ατάκας
Από τη στιγμή που η πολιτική παρέμβαση καταλήγει να γίνεται το «κυνήγι της ατάκας», είναι φυσικό επακόλουθο η επικαιρότητα της Νέας Δημοκρατίας -και μάλιστα λίγες ημέρες πριν από την ομιλία του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη- να εξαντλείται σε επεισόδια όπως το πρόσφατο μαλλιοτράβηγμα μεταξύ Κόκκινου Πάνου και Αργύρη Ντινόπουλου...
Το θέμα ξεκίνησε με τη δήλωση του Αργύρη Ντινόπουλου ότι στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπάρχει «επικοινωνιακό έλλειμμα». Ο βουλευτής -για τον οποίον δεν είναι τυχαίο ότι προέρχεται από τη δημοσιογραφία και επίσης εκλέγεται στη Β΄ Αθηνών, όπως ακριβώς και ο Πάνος Παναγιωτόπουλος- απέδωσε το πρόβλημα στην επιδίωξη του εκπροσώπου να κρατήσει τον τομέα της επικοινωνίας αποκλειστικώς υπό τον έλεγχό του. Στην πολιτική όμως σημασία δεν έχει μόνον τι λέει κανείς, αλλά και ποιος είναι εκείνος που το λέει.
Αυτό φαίνεται ότι το λησμόνησαν στη Νέα Δημοκρατία και, ενώ το ζήτημα θα μπορούσε να έχει κρατηθεί στο επίπεδο της παραπολιτικής, του έδωσαν διαστάσεις δυσανάλογες προς τη σημασία του, με τη χθεσινή ανακοίνωση του γραφείου Τύπου. Στην εν λόγω ανακοίνωση, η στήριξη του προέδρου προς τον εκπρόσωπο του κόμματος εκφράζεται με δήλωση του ίδιου του Αντώνη Σαμαρά, ενώ κανονικά θα ήταν αρκετό να αποδίδεται σε κύκλους του προέδρου. Ετσι, ο Αργύρης Ντινόπουλος μπορεί σήμερα να αισθάνεται ισχυρότερος από χθες, αφού μια παρατήρησή του για τη λειτουργία του κόμματος ήταν αρκετή ώστε να προκαλέσει τη δημόσια παρέμβαση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας.
Είναι πιθανό η αιτία του προβλήματος να εντοπίζεται στην ανασφάλεια του εκπροσώπου και στον ανταγωνισμό με τους συναδέλφους του. Μακάρι να είναι έτσι! Γιατί το χειρότερο θα ήταν αν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα η εντύπωση που έχει δημιουργήσει ο Αντώνης Σαμαράς, ότι, δηλαδή, ασχολείται υπερβολικά με λεπτομέρειες ανάξιες του ρόλου του...
Ομοιοπαθητική και σκουπίδια
Οποτε ο σημερινός δήμαρχος Αθηναίων ερωτάται για το σκουπιδαριό στους δρόμους και στα πεζοδρόμια της Αθήνας (π.χ., στη συνέντευξή του στην «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής), απαντά απαριθμώντας τον στόλο των απορριμματοφόρων, που επί των ημερών του πράγματι ενισχύθηκε. Τόσο το χειρότερο, όμως, επειδή με τον τρόπο αυτόν δεν πετυχαίνει τίποτε περισσότερο παρά να υπογραμμίσει το υπάρχον πρόβλημα, αφού είτε είκοσι είτε τριάντα είναι τα επιπλέον φορτηγά, η κατάσταση της Αθήνας παραμένει αθλία. Εχω την εντύπωση όμως ότι –εν όψει και των εκλογών– τα παράπονα των Αθηναίων για την καθαριότητα της πρωτεύουσας πρέπει να έχουν επιτέλους διεισδύσει στον μικρόκοσμο του δημάρχου και παρουσιάζονται ενδείξεις ότι ο Νικήτας Κακλαμάνης αποφάσισε να κάνει κάτι. Οχι βέβαια να πάρει τη σκούπα του, αφού απέτυχε να λύσει το πρόβλημα με τις παραδοσιακές μεθόδους! Τουλάχιστον όμως να πειραματισθεί με μεθόδους μη συμβατικές, π.χ. την ομοιοπαθητική. Ετσι ερμηνεύω το γεγονός ότι επέλεξε τον καλλιτεχνικό μάνατζερ Ηλία Ψινάκη, λαμπρό αστέρα της εγχώριας «trash television», για το ψηφοδέλτιό του στις ερχόμενες εκλογές...
