Ο Ρώσος πρωθυπουργός αναφέρθηκε σε ένα ειδυλλιακό «φωτεινό και ειρηνικό μέλλον» της Αρκτικής, αλλά και στην αυξανόμενη εκεί ρωσική παρουσία, η οποία επιλέγει την οδό των συνομιλιών και των επιστημονικών ερευνών και αποκλείει μια «μάχη για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές».
«Δεν υπάρχει πραγματικό έδαφος για τα περισσότερα από τα τρομακτικά σενάρια, ούτε μάχη για την Αρκτική», επέμεινε ο Ρώσος ηγέτης, ζητώντας την ειρηνική επίλυση των συγκρουόμενων εθνικών συμφερόντων βάσει του διεθνούς δικαίου. Τον συνόδευσαν στο ίδιο κλίμα ο πρόεδρος της Ισλανδίας Ολαφούρ Γκρίμσον, που περιέγραψε την Αρκτική ως «εργαστήριο διεθνούς συνεργασίας», και ο πρίγκιπας του Μονακό Αλβέρτος, ο οποίος αναφέρθηκε στις ανησυχίες των τοπικών πληθυσμών και είχε στο παρελθόν μοιραστεί τις οικολογικές του ανησυχίες σε κοινές εκδρομές με τον Ρώσο πρωθυπουργό.
Στρατιά επιστημόνων
Ο κ. Πούτιν ανακοίνωσε στους περισσότερους από 400 επιστήμονες, επιχειρηματίες, νομικούς και πολιτικούς ότι η Ρωσία θα ανασυγκροτήσει και θα ενισχύσει την παρουσία επιστημονικών της ομάδων στην περιοχή, αλλά και θα χρηματοδοτήσει διεθνή επιστημονικά προγράμματα με 50 εκατ. ευρώ, καθώς, όπως δεσμεύθηκε προσωπικά ο Ρώσος ηγέτης: «Εχω υποστηρίξει και θα υποστηρίζω οτιδήποτε θα ελαχιστοποιούσε την αρνητική επίδραση της ανθρωπότητας στην κλιματική αλλαγή και τη φύση».
Στις φιλόδοξες ρωσικές πρωτοβουλίες περιλαμβάνεται και η δημιουργία νέων εθνικών πάρκων και προστατευόμενων περιοχών για απειλούμενα είδη, όπως η πολική αρκούδα και η λευκή φάλαινα, την τύχη των οποίων παρακολουθεί και ο Β. Πούτιν, φιλοξενώντας στην ιστοσελίδα του (premier. gov.ru) τις μετακινήσεις επιλεγμένων ζώων.
Ο σύμβουλος του προέδρου Μεντβιέντεφ για την κλιματική αλλαγή, Αλεξάντρ Μπεντρίτσκι, ανακοίνωσε στη διάσκεψη ότι στο αρκτικό τμήμα της Ρωσίας ζει το 1,5 % του ρωσικού πληθυσμού, παράγοντας το 11 % του εθνικού πλούτου και 22% των ρωσικών εξαγωγών.
«Τα βρήκε» με τους Νορβηγούς
Στην επιλεγμένη πολιτική της «ήπιας ισχύος» για το θέμα εντάσσουν οι παρατηρητές και την πρόσφατη συμφωνία που επιτεύχθηκε μεταξύ Ρωσίας και Νορβηγίας για την επίλυση μιας 40χρονης διαφωνίας για τα θαλάσσια σύνορα των δύο χωρών.
Υποδεχόμενος τον Νορβηγό πρωθυπουργό Γενς Στόλτενμπεργκ, ο πρόεδρος Μεντβιέντεφ δεν παρέλειψε πάντως να σημειώσει ότι «η Αρκτική μπορεί να ζήσει χωρίς το ΝΑΤΟ, εφ' όσον είναι ζώνη οικονομικής συνεργασίας».
Στην πραγματικότητα, το μέγιστο δυνατό έλεγχο στην περιοχή διεκδικούν τόσο η Ρωσία και τα μέλη του ΝΑΤΟ Καναδάς, Δανία, όπως και ΗΠΑ, Νορβηγία, ενώ στη διεκδίκηση μεριδίου επί των παγκόσμιων αποθεμάτων σε υδρογονάνθρακες και πολύτιμα μέταλλα συμμετέχουν επίσης η Ισλανδία, η Σουηδία και η Φινλανδία.
Ενώπιον του «διαιτητή» ΟΗΕ, η Ρωσία αναμένεται το 2012-3 και Καναδάς-Δανία περί το 2014 να έχουν ολοκληρώσει την επιστημονική θεμελίωση των διεκδικήσεών τους, οι οποίες περιστρέφονται γύρω από την απόδειξη σε τίνος την υφαλοκρηπίδα ανήκει η γιγαντιαία υποθαλάσσια οροσειρά Λομονόσοφ.
