Θα περίμενε κανείς ότι ο κ. Βασίλης Κικίλιας, με την ηλικιακή του φρεσκάδα, θα είχε αξιοποιήσει την ψηφιακή δικτύωση. Οχι ότι δεν έχει φίλους στο facebook (περί τις 6.000, σε δύο προφίλ), αλλά η παρουσία του είναι ισχνή. Θα περίμενε κανείς ότι θα ανέπτυσσε απόψεις, θα σχολίαζε την επικαιρότητα. Εκείνος όμως μένει στα βασικά: «Καλημέρα στην τελευταία ημέρα του Σεπτεμβρίου», «Καλημέρα και καλό μήνα σε όλους» είναι όσα είχε να πει στο τέλος της εβδομάδας. Εξίσου ισχνή είναι στο προσωπικό του ιστολόγιο η ανάπτυξη των θέσεών του.
Στο πεδίο «Οι θέσεις μου» αναπτύσσει όσα πιστεύει για την «Καταπολέμηση της διαφθοράς και της διαπλοκής» μέσα σε μόλις 11 αράδες. Το «όραμα για την πολιτική» είναι ελαφρώς μεγαλύτερο, φτάνει τις 20 αράδες. Είναι και αυτό όμως μια αρετή για τον πολιτικό, να είναι συμπυκνωμένος και να τα λέει όλα με λιγότερες από 150 λέξεις.
Ο κ. Κικίλιας έχει άλλη προτεραιότητα.
Εχει αρχίσει τη μέθοδο «πόρτα πόρτα» προκειμένου να κερδίσει ψηφοφόρους με την προσωπική γοητεία του, με το ανδρικό εκτόπισμα και το αστραφτερό σμάλτο των οδόντων του. Ο πρόεδρός του κ. Αντώνης Σαμαράς ζητεί παν-κομματική συστράτευση προκειμένου να μπει ο υποψήφιος περιφερειάρχης σε όσο το δυνατόν περισσότερα σπίτια. Βουλευτές καλούνται να πάρουν από το χεράκι το γελαστό παιδί και να το πάνε βόλτα στις γειτονιές. Δυστυχώς δεν έχουν εστιάσει σε συγκεκριμένου τύπου οικογένειες. Ο κ. Κικίλιας είναι ό,τι πρέπει για εστίες με ανύπανδρες θυγατέρες. Και γιατρός, και πολιτικός, αψηλός και ευθυτενής- βγαίνει και στην τηλεόραση. Θεωρείται ο ιδανικός γαμπρός. Τώρα, αν θα ξεκουβαληθούν όλοι αυτοί κυριακάτικα για να πάνε να τον ψηφίσουν είναι ένα άλλο θέμα.
Η ανία των νεοδημοκρατών ψηφοφόρων απειλεί τον κ. Κικίλια και μαζί του και τον κ. Σαμαρά. Οι μετρήσεις δεν τον τοποθετούν με βεβαιότητα στον β΄ γύρο και αυτό είναι που θα κρίνει το μέλλον του ιδίου, ίσως και η παραμονή του αρχηγού του στην ηγεσία. Αν αποτύχει παταγωδώς ο κ. Κικίλιας, το κόμμα του θα έχει αποτύχει στο ήμισυ του πληθυσμού της χώρας. Το αποτέλεσμα στην Αττική είναι ικανό να καταβυθίσει το γενικό ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας, με την αναγωγή των ποσοστών σε εθνικό επίπεδο. Αυτή είναι η θεμελιώδης αγωνία και όχι αν ο κ. Σαμαράς κριθεί, τάχα, για την απόφασή του να ανανεώσει τα στελέχη του. Αν οι κακοί οιωνοί είχαν δημιουργήσει σκεπτικισμό για τα νέα πρόσωπα, δεν θα είχε επιλεγεί ο κ. Ν. Μηταράκης ως αντιπεριφερειάρχης.
Αυτή τη στιγμή το λιγότερο που μετράει για τη Νέα Δημοκρατία είναι αν ο κ. Κικίλιας είναι ικανός να διοικήσει μια περιφέρεια. Μια παταγώδης αποτυχία του θα οδηγήσει σε επαναδιαπραγμάτευση των εσωκομματικών ισορροπιών. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει ακόμη περιθώριο για να βελτιώσει τα ποσοστά του: έχει έναν μήνα μπροστά του να κινηθεί και να κινητοποιήσει μηχανισμούς αλλωνών. Ας μην ξεχνάμε την πίεση που ασκεί στους οπαδούς του κόμματος η πιθανότητα να μην οδηγηθεί η ιστορική παράταξη στον δεύτερο γύρο. Ας μην ξεχνάμε ότι οι αναμετρήσεις έχουν πάντοτε εκπλήξεις, ανατροπές, πιθανές νέες συμμαχίες. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κ. Σαμαράς ειδικεύεται στην ανάσταση πολιτικών με χαμηλό σφυγμό.
Μέσα σε έναν μήνα οι δημοσκοπήσεις μπορούν να διαψευσθούν και η Νέα Δημοκρατία να δει τα ποσοστά της να εκτινάσσονται στην Αττική. Αυτό είναι το εύκολο κομμάτι, αν το συγκρίνουμε με το πιθανό σενάριο εκλογής του κ. Κικίλια. Εκτός από το θέαμα των εκλογών υπάρχει και η διοίκηση ενός συστήματος για το οποίο μόνο ένα πράγμα είναι γνωστό: ότι είναι τεράστιο.
ΠΗΓΗ tovima.gr
